En zo zijn er weer een paar maanden verstreken sinds de laatste blog en we gaan nu richting de feestdagen.

Er is niet heel veel spannends aan boord van de Meerval gebeurd afgelopen maanden, daarnaast hield mijn gezondheid me bezig en zijn we met vakantie geweest, vandaar dat de laatste blog alweer een paar maanden geleden is. Maar hier is vanuit Groningen weer een berichtje van ons.….

We hadden al een tijdje het idee om een nieuwe hydrofoor aan te schaffen. (Een hydrofoor wordt gebruikt om waterleidingen die niet zijn aangesloten op het waterleidingnet op druk te houden)
Aan boord stond er 1 toen we het schip kochten, deze werkte prima maar was wel wat verouderd. Zo gaf het apparaat nog geen grote problemen maar gaf het alleen met pieken waterdruk. Daardoor moesten we lang wachten tot het warme water de douche in de badkamer bereikte en kreeg je met vlagen extra waterdruk. Nu hebben we een DAB easybox, (Nou ja, we hebben deze al sinds juli aan boord maar kwam op een of andere manier niet uit de doos in de berging….) en ik kan ‘m iedereen die een schip heeft aanraden. Hij is heel stil en deze geeft constante waterdruk, dus een echte verbetering!

Altijd terugkerend.... boenen aan boord

In Lemmer liggen we midden in de natuur wat veel meer vogelpoep en bladeren geeft in de herfst, dus Martin hoeft in Groningen wat minder vaak te boenen. Hij heeft speciale laarzen om te boenen gekocht met antislipzool. Het zijn eigenlijk zeillaarzen maar het grappige is het detail, de een heeft een groene en de ander een rode hiel. Dat vind ik dan weer leuk!

Aangezien ik binnenkort geopereerd word, is het aan boord allemaal al in kerstsfeer. Martin hangt straks de lampjes buiten in de mast en dan zijn we klaar! Die foto zal ik los plaatsen komende week, want hij is nog bezig....

Vanmorgen kwam Sinterklaas met zijn boot nog langs, die zal ook wel gedacht hebben “Staat daar nou een kerstboom…”?  Ja Sint, vandaag vieren we met de familie Sinterklaas met kadootjes onder de boom, gewoon omdat het kan ;-).

Welkom Sinterklaas!

Zoals het nu lijkt blijven we in Groningen tot eind januari en keren we dan weer terug naar Lemmer. We wensen jullie allen fijne feestdagen, geniet van elkaar, misschien komen we nog met een berichtje in december en anders tot volgend jaar!

Goh, ik zie dat de laatste blog alweer eind juni was! Wat vliegt de tijd toch weer...

Ik zal jullie bijpraten na onze ontspannen zomer. Na Franeker (we waren daar voor het verlengen van de spudpalen) zijn we terug

Zo, daar zijn we weer. Zoals beloofd dit keer vanuit Franeker! Donderdagavond zijn we voor ongeveer 4 maanden vertrokken uit Lemmer en naar het starteiland van Sneek gevaren.

Het was een mooie avond, de dagen ervoor was het nog regen en wind dus we boften. Uiteindelijk lagen we rond 20:30 vast aan het starteiland in Sneek.

De volgende dag gezelligheid met verwacht en onverwacht bezoek via het water.

De zaterdagmorgen...

zijn we op tijd vertrokken van het Sneekermeer richting gaarkeuken naar Leeuwarden. Onderweg kwamen we van alles tegen: beroepsvaart, vissersbootjes en plezierjachten.

Door de spoorbrug van Grou, het aquaduct en later de Harinxma brug.

Die ons welkom heet maar de tekst was helaas niet op de foto vast te leggen is naar de Slauerhoffbrug. Mijn favoriete brug, 2 jaar geleden (tijdens onze zomervakantie van 2016) heb ik m ook al gepost, maar ik doe het gewoon nog een keer.

De Slauerhoffbrug is de nummer 2 van de meest ‘indrukwekkendste bruggen van de wereld', volgens het Amerikaanse techniek- en wetenschapsblad Popular Mechanics.

Meest bijzondere vindt men dat het openstaande deel van de brug omhoog staat in een stand van 90 graden. De brug is vernoemd naar de Leeuwarder schrijver en dichter J. Slauerhoff, is in 2000 ontworpen door Dick van Driel in opdracht van de gemeente Leeuwarden.

Aangezien het weer alleen maar beter werd hebben we zondag's in Leeuwarden de toerist uitgehangen en heerlijk genoten. Zo kwamen we langs een leeuw die door een kunstenaar gemaakt is van (alleen maar!) gebruikte fietsonderdelen. Echt gaaf!

Daarna belanden we op een terras met waar een menukaart lag met deze tekst: 

Dus bestelden we lekker een oester en een glas witte wijn. Proost!

Gisteravond zijn we van Leeuwarden gevaren naar de werf in Franeker, mooie route ook weer. Rustig op het water ik denk dat de meeste mensen in de buurt druk waren met het kijken naar Maarten van der Weijden. Hij finishte een uur nadat wij vertrokken uit Leeuwarden.

Langs het recyclebedrijf waar ook oude bootjes klaar liggen om gerecycled te worden, daarna wat paardjes en vooral veel rust..…

Franeker

Rond 20:00 kwamen we aan in Franeker om bij de werf te liggen voor de spudpaal die verlengd wordt komende dagen. Ter info, voor degene die denkt wat is een spudpaal? Een spudpaal is een stalen paal, die door of langs het schip loopt, op en neer gehaald kan worden, en waarmee een schip zich op de bodem van het vaarwater vast kan zetten. Het voordeel van het gebruik van spudpalen is, dat een schip zelf een ligplaats kan kiezen en niet afhankelijk is van een kademuur of remmingwerk.

Ik vind een werf nooit een leuke omgeving maar deze ligt aan de rand van het centrum, dus gezelligheid dichtbij. Daarnaast vaart er beroepsvaart langs dus dat is ook altijd leuk om te spotten.

De bedoeling is na de werf terug te varen naar Leeuwarden, voor 2 weken. Daarna varen we naar de werf in Harlingen voor onderhoud aan het onderwaterschip. Wordt vervolgd....

Terwijl de schilder zijn werk deed en de bank geleverd werd, is de timmerman ook nog langs geweest. De oude ingebouwde kast hadden we namelijk verwijderd. De timmerman kreeg het in zijn rug, (gelukkig niet van onze kast) maar daardoor gebeurde het plaatsen wat later….

De zware houten rolluiken kreeg ik amper omhoog, het systeem haperde vaak en ik wilde heel graag een open boekenkast. (Ik heb er niet een heel goede foto van gevonden in het archief maar dit was de rolluik kast)

Ik wilde gewoon, heel ouderwets misschien, een boekenkast met boeken. Een echt boek pak ik namelijk sneller als deze in het zicht staat. Daarnaast geeft het lezen van de achterkant van een boek me toch een heel ander gevoel, dan een ereader. Voelen hoe dik mijn boek is en zien hoeveel bladzijden ik nog heb. Ja dat zie je op een ereader ook aan de getallen onderin maar ik vind dit toch anders. Praktisch met vakanties maar ik heb dus liever de papieren versie. En zo kwam de timmerman voor het inmeten. We wilden de kast strak ingebouwd onder het gangboord, maar de vormgeving wilden we niet 13 in dozijn.

Nou dat is gelukt! Hij was alleen zo strak op maat gemaakt dat hij er deels met een hamer ingeslagen moest worden en daardoor het stukwerk sneuvelde…

Dus de volgende dag werd er weer gestuukt geschuurd en gewit… Toen waren we er wel een beetje klaar mee, maar gelukkig is de kast super naar ons zin. Paar keer lakken en inrichten maar!