In maart poste ik het bericht dat ons schip te koop kwam. Deze ligt ondertussen te koop en wat eerst nog een “Help, ik wil niet van boord” was word langzaamaan in mijn hoofd  steeds meer een “Oké, wellicht is het beter.” Nieuwe ronde nieuwe kansen, zoiets ;-)

Van geintesseerden kregen we vele vragen over de ligplaats, wat is zoal het onderhoud van een schip en waarom de vraagprijs zo laag is. Het eerste en het laatste heeft met elkaar te maken en daar kom ik graag op terug, trouwens onderhoud kan ik kort over zijn: dat is veel ;-) Tenminste als je het schip netjes wilt houden.  

De vraagprijs is naar onze mening een reeele vraagprijs. Als je het vergelijkt met een woning aan de wal is de prijs voor woonruimte aan boord wellicht voordelig. Maar een woning aan de wal kun je niet met een schip vergelijken, bij de bank krijg je bijv. geen 100%  hypotheek en het grootste struikelblok is voor velen de ligplaats. Ligplaatsen zijn schaars en zo lang je nog gebonden bent aan werk of kinderen is een vaste thuishaven wenselijk. Mensen die niet gebonden zijn kunnen bijv via de schepencaroussel 3 tot 6 maanden een ligplaats reserveren. Of kortere perioden zwerven van haven naar haven, wat de meeste charme heeft naar mijn mening  omdat je dan steeds nieuwe plekken ontdekt en een varend leven leidt. Of natuurlijk de spudpalen gebruiken en ankeren op een meer en met de bijboot naar de wal, zoals wij de afgelopen weekenden met het mooie weer steeds gedaan hebben. 

Gewoon ons haventje uitvaren, stuurboord uit en een paar honderd meter verder op laten we de spudpaal zakken. Op deze manier hebben we toch een andere omgeving zonder dat ik van boord hoef en Martin schuurt en schildert lekker door. Mede dankzij het mooie weer is er veel gedaan dit jaar. Zo zijn achterop de achterroef en het achterdek klaar. Ook de gangboorden, het voordek, de potdeksel en de roef. Gek genoeg houden de vliegjes ook van vers geverfde oppervlakken want ze komen telkens bij elkaar nadat er verse verf is aangebracht.

De plantjes maken het weer gezellig in de kuip. Al vragen ze veel van me met deze mooie temperaturen, tja je moet wat te zeuren hebben. Dus heb ik deze vogeltjes gekocht zo worden ze, ook zonder mij voorzien van wat te drinken. 

We varen vanavond naar Grou, om vanaf zaterdag
te starten met het volgen van het Skûtsjesilen. We hebben
een week lang zelfs hoog bezoek aan boord,
onze eigen prinses. 
Wat een heerlijkheid, we kijken uit naar een fijne week met ons kleinkind!

Trouwens, wat voel ik me nu oud als ik dit schrijf, haha.
Tot snel!

Afgelopen week was er een met veel emoties voor ons, zo kwam bijv. de makelaar langs. Altijd leuk als mensen enthousiast zijn en complimenten geven over de inrichting en keuzes aan boord. "Alles klopt tot in elk detail. Bent u van oorsprong binnenhuisarchitect?" Ha! Nee dus. Maar ook bij de staat van onderhoud buiten kwamen er complimenten voor Martin. Eerlijk is eerlijk, hij houdt het altijd met veel liefde bij en het is mooi te horen als een deskundige dat opvalt. Nou goed, genoeg gestreelde ego ;-)

Ondertussen kregen we ook via de website, Facebook en privé zoveel lieve reacties en vragen. Ik moet eerlijk toegeven dat ik nog niet de energie heb gehad om overal op te reageren – sorry daarvoor! Maar dank daarvoor, want het deed ons goed, ondanks dat het een rollercoaster is in mijn hoofd want we je beseft des te meer dat we een hoofdstuk gaan afsluiten, het leven aan boord is een manier van leven. 

Maar goed, veel vragen gingen ook over extra foto’s, de afmeting van het schip en natuurlijk de vraagprijs. Het schip is 34,94m x 4,92m, de kruiphoogte 3,45 en een diepgang van 1,20m. Ook zijn er nog wat foto's gemaakt en voor de prijs wilden we de taxatie afwachten en inmiddels is de makelaar geweest en staan hier nieuwe foto’s online: foto's aan boord van de Meerval 
De vraagprijs is vastgesteld op € 369.500,00 komende week zijn we ook zichtbaar via de website van Scheepsmakelaardij Goliath.

Een ligplaats

Ik denk mede gezien de woningnood in de huizenmarkt dat de belangstelling voor een varend woonschip blijft groeien, ook niet zo gek met de huizenprijzen en het overbieden in deze tijd. Blijkbaar kijken steeds meer mensen naar alternatieve woonvormen, want we merkten dat niet alleen ervaren “waterzigeuners” reageerden, zoals mijn huisarts dat zo mooi noemt (hij woont zelf ook aan boord). Maar ook mensen die tot nu toe een woning aan de wal zochten en nu de overstap naar een schip overwegen.

Dat brengt blijkbaar veel vragen met zich mee, vooral over ligplaatsen. Waar kun je wonen met een varend schip? Hoe werkt dat praktisch? Ik zou deze mensen willen aanraden om eens een kijkje te nemen op de website van de Schepencarrousel. Deze organisatie helpt scheepseigenaren en havens elkaar te vinden. Het principe is simpel: je kunt op een ligplaats verblijven voor maximaal drie maanden en in sommige steden kan dat zelfs verlengd worden tot zes maanden. Dit biedt een mooie kans om het leven op het water te wonen zonder meteen aan één plek vast te zitten. Neem gerust een kijkje op hun website: Schepencarrousel.

Afgelopen winter aan boord

In de winter gebeurt er niet zoveel bij ons aan boord, degenen die ons al langer volgen, weten dat. De olie van de 3 motoren en de keerkoppeling zijn ververst hebben weer nieuwe filters en het is een periode waarin we binnen wat opruimen en herorganiseren. Een paar kasten leeggehaald en opnieuw ingericht, heerlijk vind ik dat. Het geeft me niet alleen een opgeruimde kast, maar ook een opgeruimd hoofd. Daarnaast hebben we de dekkluiken of eigenlijk vluchtluiken in de slaapkamer en badkamer opgeknapt en het dakluik in de badkamer zelfs vernieuwd. Die was lelijk en had een scheur, nu is hij weer mooi en helder. 

Ik heb ons Delftsblauwe wandje in de slaapkamer uitgebreid met een zelfgemaakt bordje, een Delftsblauwe pauw. Het bordje was ooit van het servies van Martins ouders, maar helaas gebroken. Ik heb de breuk gelijmd en met goud geaccentueerd, waarna ik later de pauw erop heb aangebracht. Ik las op internet dat de pauw blijkbaar symbool staat voor creativiteit, hergroei en vernieuwing. Nou dat lijkt me een mooie betekenis in deze periode van verandering.

Als ik door mijn foto's blader, zie ik hoe wisselvallig het weer de afgelopen maand was met sombere grauwe dagen, sneeuw, een een weekend met 18 graden en zon! Terwijl in mijn hoofd een hoop gaande is wat betreft de verkoopplannen, zat ik dus in dat zonnige weekend weer even in het gangboord. Een van “mijn zwanen” (dat blijft zo lang ik aan boord woon) komt echt letterlijk naast me dobberen, ze steekt haar hals naar me toe alsof ze een gesprek wil voeren. Therapeutisch? Misschien, maar het werkt voor zover.
 Ik ga nu alle documenten bij elkaar zoeken om de makelaar van de juiste info te voorzien, fijn weekend allemaal!

We waren gebleven in Wijk bij Duurstede, wat vroeger Dorestadt heette en toen was het de hoofdstad van Friesland, tenminste dat hebben we gezien bij het programma “Het vuur van de Friezen” met Huub Stapel.

En zoals ik vertelde in het vorige blog, ik werd de volgende ochtend wakker van een hoop stemmen. Wat is er aan de hand?

Oke, we varen in deel 2 van De Linge naar Wijk bij Duurstede, maar waren gebleven bij de heipaalmachine en die was ik in korte tijd zat genoeg om het plan om te gooien. Douche in, aankleden en een kop koffie en we zijn weer los, de Linge op richting Leerdam.