Sommige mensen houden van schoonmaken.
Mijn man is zo iemand, altijd in de weer met een dweil of een doekje, een ritueel wat zich oneindig herhaalt.
Bij mij is schoon, schoon.
Bij hem is schoon, bijna schoon.

Meestal gaat hij fluitend met zijn mop door het gangboord, hij noemt mij trouwens ook mop. Zou ik gelinkt worden aan een dweil? Ik bedenk het me tijdens het schrijven…

Ja ja hier ben ik alweer, weer een nieuw blog! Meestal zit er minimaal een paar weken tussen maar soms loopt het zo, ik maakte een notitie en ineens stond er dit hele verhaal.  

We voeren vanwege het prachtige weer afgelopen donderdagavond naar het meer De Grote Brekken eigenlijk hier net om de hoek. Het is hooguit een half uur varen maar je hebt direct een andere omgeving en dynamiek om je heen door de beroepsvaart en de zeilwedstrijden op het water. Martin heeft vrijdag dus vanaf het water gewerkt en aan het eind van de middag zijn we een stukje verder gevaren naar het Brandemeer ook maar een half uur maar goed wederom ander uitzicht. 

Wellicht wat te mooi voor sommige mensen, maar het fijne van een “varend huis” is dat je de trossen los kan gooien en lekker op het meer of een Marrekrite plek kan aanmeren. Martin werkt dan vanaf het water, windje erbij en ons geluk is compleet.

Allereerst welkom aan onze nieuwe abonnee’s, veel leesplezier!

Er zijn een paar maanden voorbij, ik denk gelukkig want winter is zoals de vaste lezers weten niet echt mijn ding. Op het moment dat mijn brein zich focust op voorjaar en de maand maart me een stukje dichterbij brengt gaat het sneeuwen…. Gadverdamme.